Jordy Kuijper op het Duylmeer – deel 2

Tot rust komen op het platteland bij het Duylmeer. (deel 2)

Een jaarlijks ritueel. Mijn vader en ik, op zoek naar grote karpers. De afgelopen 10 jaar vissen wij ieder jaar samen enkele nachten op een betaalwater in Nederland. Dit zorgt altijd voor mooie avonturen en veel gezelligheid. Vorig jaar hebben jullie op de site van De Vissende Hollander/Angling Escapes een artikel over De Ganzenkuil van ons kunnen lezen. Dit jaar gaat het artikel over Het Duylmeer met nieuwe avonturen en mooie vangsten.  Benieuwd welke dit zijn? Lees snel verder!

In deel 1 van dit artikel hebben jullie kunnen lezen over de eerste twee dagen van onze vakantie op Het Duylmeer. Al enkele karpers wisten we op de kant te krijgen. Toch verloopt het nog wat moeizaam en moeten we er onze draai nog vinden.

Woensdag 8 juli, resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst.

De stekken welke bij het huisje worden bevist leveren nog weinig op. Uit de linkerhoek zijn tot nu toe nog enkel brasems vandaan gekomen. Gelukkig lukt het mijn vader wel om uit de rechterhoek runs te verzilveren. Iets wat vier jaar geleden totaal andersom was. Toen kwamen bijna alle vangsten uit de linkerhoek. Het blijkt maar weer dat resultaten uit het verleden geen garantie bieden voor de toekomst. Echter begrijpen doen we het niet. De enigste oorzaak die wij hiervoor kunnen bedenken is een recent omgevallen boom. Deze boom ligt in het verlengde van de linkerkant en voor een groot gedeelte onder water. Dit zou de trekroute van de karpers kunnen verstoren en passeren ze daardoor de linkerhoek niet. De vele springers aan de achterkant van de boom bevestigd deze theorie.

Willen de karpers niet naar ons toe komen? Dan komen wij toch naar hun toe! In de middag hijsen we ons in de waadpakken, ieder twee hengels en een dosis vertrouwen. Op pad richting de omgevallen boom. Hier splitsen we ons van elkaar en bevissen we beide kanten van de boom. De afgelopen dagen is hier veel activiteit te zien en hopen daarom op een snelle aanbeet. Dit is helaas niet het geval. Na een paar uurtjes keren we weer terug richting het huisje.

Na het avondeten ga ik het nog een paar uurtjes in de achterste hoek van het water proberen. Door het succes van de avond ervoor is de hoop groot. Echter bevis ik de stek nu niet vanuit de boskant. Deze keer plaats ik mijn hengels in het water zodat ik net voorbij de rietkraag kan vissen. Hierdoor kan ik een groter gebied bevissen en verstoor ik niet beide stekken na het vangen van een vis. Het doel is dus om in een korte tijd twee of meer vissen te vangen.

Heel voorzichtig waad ik door het water om de steunen te plaatsen en de hengels in te gooien. De linker hengel komt tegen de bosrand en de rechter hengel tegen een brede rietkraag. Al snel hoor ik enkele karpers draaien. Mijn hartslag schiet omhoog en mijn ogen staan strak gericht op de hengeltoppen. Elk moment kan het gebeuren en is het wachten tot een van de hengeltoppen kromtrekt.

Uit het niets klapt de top van de linker hengel dubbel. Nog voordat ik bij de hengel aankom veert die alweer terug. Een gebroken lijn is het enigste wat overblijft. Ik gok dat één van de stenen, welke aan de kanten liggen, de oorzaak hiervan is. Balen als een stekker knoop ik vlug een nieuw systeem aan de lijn. Tijd om een boilie aan de hair te rijgen is er niet. De top van de andere hengel trekt krom en de spoel begint te ratelen. Snel schiet ik het water in en pak de hengel op. Gelukkig gaat nu alles wel goed en krijg ik hem weg bij de rietkraag. Man, wat zijn ze sterk hier! Jammer van de losser, toch keer ik voldaan terug richting het huisje.

Donderdag 9 juli, over met de rust.

Midden in de nacht word ik vaag wakker. Ik hoor mijn vader mijn naam roepen en weet al snel wat er aan de hand is. Vlug kom ik de tent uit en daar staat die dan. In de hozende regen met een kromme hengel in zijn hand. Een lach komt op mijn gezicht en geef hem snel zijn jas aan. Het is zijn meest linker hengel welke af is gegaan. De vis geeft zich niet zomaar gewonnen en duikt continu terug de diepte in. Ondertussen regent het nog steeds. Het maakt ons niks uit en beide staan we te genieten. Het resultaat is een mooie schub van rond de 10kg.

Met deze hengel bevissen we een dieper gedeelte van het water. Hier vissen en voeren we uitsluitend met boilies van 20mm in de hoop de grotere vissen van het water te vangen. De diepte waar de vis vandaan kwam was rond de 5 meter. Het water, met een relatief kleine omtrek, bevat vele diepe gedeeltes. De kanten lopen hier stijl af en al snel zit je op een 4 à 5 meter diepte. Het diepste punt is rond de 7 meter.

We kruipen weer terug de slaapzakken in en sluiten onze ogen. Niet voor lang want in de vroege ochtend klinken er weer meerde piepen uit mijn vaders beetmelder. Hij stormt zijn tent uit en houd snel de vis weg van de obstakels. Daarna overhandigt hij de hengel aan mij en mag ik hem verder drillen. Gelukkig is het nu wel droog en na een leuk gevecht glijdt de vis het net in.

Wederom heeft de linkerhoek niks opgeleverd. Na het vangen van de vis ben ik klaarwakker en besluit om het een ochtendje in de achterste hoek te proberen. De karpers zijn los en het is over met de rust! Na een bak koffie hijs ik mijzelf het waad pak in en ga ik op pad.

Helaas, na een paar uurtjes zonder een enkele piep of teken van leven loop ik weer richting het huisje. Het blijkt maar weer dat ook hier de karpers zo hun tijden en plekken van azen hebben. Op dit gedeelte van het water is het dus in de avonduren.

Tijdens deze jaarlijkse gezamenlijke aantal dagen vissen vinden we het leuk om het gebied waar we verblijven te bezichtigen. De toerist in eigen land uithangen. Vaak bekijken we enkele grote plassen of rivieren in combinatie met een spinhengel of feederhengel. Ditmaal doen we een bezoek aan het rivierengebied van de Waal.

Wanneer we terug bij het water aankomen treffen we de beheerder aan. Hij vraagt ons naar de vangsten en praten wat over het water. Hij vertelt ons dat er niet alleen maar karpers, zeelten en brasems zwemmen. Ook het bestand aan roofvis is niet mis. Vele grote snoeken en zelfs roofblei kent het water. Na nog wat onderhoud aan het gebied vertrekt de man weer. Het verhaal van de roofblei vinden we toch wel merkwaardig. Een voor ons vrijwel onbekende vissoort en dachten dat deze alleen op de rivieren voorkomt. We twijfelen wat aan het verhaal. De man is toch al op leeftijd en misschien vergist hij zich wel.

Het is rond een uur of zes als ik de poort open en mijn zus en haar vriend Wouter het terrein op laat. Onder het genot van een drankje, stukje stokbrood en wat vlees van de BBQ genieten we van het uitzicht en de gezelligheid. Wouter is zelf ook fanatiek visser en kon het niet laten om een spinhengel mee te nemen. Tegen de schemering in waagt die een gok. Al na enkele worpen klapt er een vis op zijn plug. De vis vecht zeer agressief en als die boven komt staan we vol verbazing te kijken. Het is niet te geloven en nemen al onze woorden over de beheerder terug. Want jawel! Het is een roofblei!

Mijn zus en haar vriend verlaten het terrein weer en wij maken ons klaar voor de laatste nacht. Beide zijn we redelijk gesloopt van de vier nachten vissen. Toch hopen we nog op een laatste vis welke de vakantie doet afsluiten.

Vrijdag 10 juli, een onverwachte wending.

In de nacht loopt een van mijn vader zijn hengels af. Na het oppakken van de hengel schiet die helaas na wat druk zetten los. Op deze manier willen we het uiteraard niet af gaan sluiten. De hengel wordt weer ingegooid en we kruipen weer terug de slaapzakken in.

Nog geen uur later laat een van mijn hengels van zich horen. Na vier dagen wachten komt er eindelijk actie uit de linkerhoek vandaan. Al snel voel ik dat het om een betere vis gaat. Met alle beleid leid ik hem naar het midden van het water. Zoals de meeste vissen hier is die niet te houden als die voor de kant komt. Deze gedraagt zich alleen een stuk logger en lomper. Na enkele minuten glijdt die dan toch over het netkoord. Met grote ogen bewonderen we de vis! Een hoge en geblokte schub is het resultaat. Met direct de zwaarste vis van de dagen weten we hiermee de vakantie af te sluiten. Die ene aanbeet uit de linkerhoek geeft toch nog een onverwachte wending aan de vakantie.

In de ochtend bakken we nog een eitje, zetten een bak koffie en worden alle spullen weer ingepakt. Uiteraard laten we alles netjes achter en leveren we de sleutel weer in. We nemen afscheid van het platteland en rijden terug naar de drukke, maar toch zo gezellige stad. Op de terug weg nemen we de vakantie nog eens rustig door.

Vangze!
Jordy & Joost

Wil jij ook graag naar het Duylmeer? Bekijk dan hier de visvakantie bestemming.

• betaalwater Duylmeer
• jordy Kuijper reisverslag
• karpervissen op het duylmeer
• Reisverslag Duylmeer
• Vissen en Vakantie
• vissen op het duylmeer
• visvakantie in almkerk
• Visverhalen